Echte meisjes in de jungle!

Pfoe wat was het druk de afgelopen weken! Nu het 'normale' leven weer begonnen is kan ik eindelijk alles op een rijtje zetten. Te beginnen bij ons jungle avontuur!

16 april was het dan zo ver, we gingen eindelijk iets van suriname zien. Om 6 uur sochtends werden we opgehaald door onze gids Frits en onze kok Michael. De trip begon al met gegil omdat er een leguaan voor de deur lag. Wij een hartverzakken en dat beest ook.

Eenmaal in de bus zat de stemming er goed in. We hadden er allemaal erg zin in maar we moesten eerst nog 3 uur in de bus en dan nog 3 uur in de boot om bij Apiapaati te komen. Met de bus reden we naar atjoni, dat is de opstap plaats voor de boot. In de bus konden we nog lekker zitten, maar de boot was een ramp! Het was een kleine smalle boot waar twee mensen naast elkaar konden zitten. De boot was open en had houte bankjes om op te zitten. Na die 3 uur had je geen kont meer over.

De bootreis was wel erg leuk! Het was ontzettend mooi! Varen over de suriname rivier met aan weerskanten jungle. De suriname rivier in paramaribo is heel vies maar hier was hij mooi en een stuk schoner! Na een uur varen stopte we bij Tang Luku om te lunchen en te zwemmen want het was erg warm die dag! We hebben lekker nasi met kip gegeten en heerlijk gezwommen. Het enige enge waren de piranha's en de kaaimannen die daar ook leven. Gelukkig stelde Frits ons gerust dat deze dieren ons niet aan zullen vallen, daar vertrouwen we dan maar op.

Na de lunch ging onzs reis naar Apiapaati verder. Op de route kwamen we ook nog een museum tegen over de stam die in dat gebied leeft, de saramacca stam. We stopte om het museum te bezoeken. We kregen hier veel informatie over de leefwijze van deze mensen. We kregen zelfs zoveel informatie dat we niet alles van het museum konden bekijken.

Uiteindelijk kwamen we eind van de middag aan op apiapaati, een eilandje in de suriname rivier. Apiapaati is een vakantie eiland met veel soelaas (stroomversnellingen) rondom het eiland. In die soelaas kan je lekker zitten en dit is dan een soort massage. Na het uitladen van de boot gingen we dit gelijk uitproberen!
Vrij snel kwamen we er ook achter dat er op het eiland geen douche aanwezig was en dat er geen stromend water was bij de toiletten. Na de behoefte moet je een emmer met water pakken en dat in het toilet gooien. Douchen doe je in de rivier, nouja douchen... baden dus!
Van de hutjes schrok ik ook wel. In zo'n hut staan 4 smalle bedjes met kapotte klamboes. De matrassen hadden geen vulling meer en er was geen elektriciteit in het hutje aanwezig. Het dak was gemaakt van palmbladeren, de perfecte schuilplaats voor spinnen en andere insecten. Na 7 uur moest je echt een zaklamp bij je hebben want je zag niks. Daarbij moest je niet op het dak schijnen want ik het donker komen alle spinnen uit hun schuilplaats. Helaas hebben we toch een aantal keer geschenen en de spinnen waren echt groot, maar ook echt GROOT. Frits wilde hem alleen niet weg halen omdat deze spinnen de muggen opeten. Ons motto dus voor de komende dagen: wat je niet ziet, is er niet!

De mensen in het binnenland spreken trouwens ook geen Nederlands. Frits heeft ons wat dingen geleerd zodat we deze mensen toch konden groeten. Om gedag te zeggen zeg je namelijk odenno, het antwoord hierop is odeo. Dit betekend hoe gaat het (udenno)? Het gaat goed (odeoooo). Als je sochtends mensen groet dan zeg je i weki no, het anwoord is mi weki oooooo. Super leuk om te leren!

Gelukkig heb ik die nacht goed geslapen. Mijn rug was helaas niet meer zoals hij was maar ach we zijn wel in de jungle!
Die ochtend gingen we met onze zeep en shampoo richting de rivier. Wat een ervaring! Geloof me, ik heb me nog nooit gewassen in zo'n mooie omgeving!!
Toen we opgefrist waren kregen we een heerlijk ontbijt van Michael en daarna vertrokken we richting de ananasberg.
Het was een wandeling van 2 uur door de jungle richting de ananasberg. Wat was dat een geweldige wandeling. Overal waar je kijkt zijn planten, bomen en dieren. Heel veel insecten hebben we gezien maar helaas geen apen. Na 2 uur wandelen kwamen we bij de ananasberg aan maar nu begon het klim gedeelte. In het begin was het best stijl en we moesten goed uitkijken want er stonden planten die je konden prikken. Maar het uitzicht was fantastisch! Je kon langs de berg naar beneden kijken en dan zag je een aantal ananassen, helaas waren er nog niet zo veel. Als je gewoon recht voor je keek dan keek je tegen de jungle aan. Zo ontzettend mooi! Na het uitrusten en de foto's moesten we weer 2 uur terug wandelen. Onze bootsman Zap kwam ons met de boot weer ophalen voor het middag eten. Daarna hebben we lekker in de zon gezeten en natuurlijk in de soulaas. Om een uur of 5 namen Frits, Michael en Zap ons mee naar een waterval, hier kon je ook lekker in zitten. Deze waterval was niet zo hoog maar had wel verschillende lagen. We klomen dus helemaal omhoog zodat we helemaal bovenop konden zitten, dat was nog best wel een challenge want het water stroomde best hard! Uiteindelijk kwamen de jongens ook op het idee om naar beneden te glijden. Nou mij niet gezien! Maar een paar meiden gingen wel en volgens hun was het super leuk, op wat blauwe plekken na dan ;).

De volgende dag vertrokken we naar Tang Luku want daar verbleven we de rest van de dagen. Dit eiland is in bezit van de vader van Zap dus hij kent het daar heel goed. Om daar te komen moesten we alleen weer 2 uur in de boot... pff drama!
De huisjes op Tang Luku waren iets beter dan op Apiapaati. Op Tang Luku komen ook meer vakantiegangers omdat het beter te bereiken is. De kamer was namelijk groter en had niet zo'n palmbladeren dak, minder spinnen dus! Er was ook een douche aanwezig en een stromend toilet. Van de douche heb ik geen gebruik gemaakt, dat baden in de rivier heeft wel wat.
Op Tang Luku zijn we 4 dagen geweest. Die dagen waren echt relax dagen, lekker zwemmen en zonnen ookal regende het ook wel. Op 1 van de avonden gingen we vogelspinnen zoeken. Vogelspinnen leven graag in plambomen en blijven eigenlijk ook altijd zitten in die palmbomen. We hadden velen bomen bekeken op vogelspinnen maar we hadden maar 1 kleintje gevonden, we hadden alleen de palmboom die een meter voor ons huisje stond nog niet bekeken, en jahoor daar zat er 1! Hij was nog niet zo heel groot maar ik vond het groot genoeg, en dat nog geen meter van ons huisje!!!! Goed rustig ademhalen want volgens Frits gaat hij niet van de boom.
Een andere avons gingen we kaaimannen spotten, nou dat was een avontuur opzich. We moesten in het pikkedonker en een gammele kleine boot. Het was zo donker dat je niet eens kon zien waar er keien in het water lagen en waar niet. Gelukkig kent Zap deze wateren erg goed dus we vertrouwende volledig op hem. Er was 1 zaklamp aan boord die best ver kon schijnen dus die werd gebruikt voor het spotten. Helaas bleek dat de vissen van de rivier afkomen op licht waardoor de vissen veranderen in vliegende vissen. Mandy kreeg daarom al een vis tegen haar hoofd (wat erg grappig was) maar om de 5 minuten sprong er ook een vis in de boot. Moet je net 6 gillende keukenmeiden in de boot hebben. Na al mijn moed verzameld te hebben wilde ik een vis pakken maar hij was zo glibberig dat hij gelijk uit mijn vingers glipte. Ze verdwenen allemaal onder de vloer van de boot. Ondertussen ging Zap ongestoord verder met kaaimannen spotten. Twee hebben we er gezien! Helaas is en foto maken moeilijk omdat je niet mag flitsen, het is dus een geheugenfoto geworden helaas. Het was zeker wel een hele ervaring!

Vlak bij Tang Luku lag ook nog een dorpje waar we een dorpswandeling hebben gemaakt. Het is zo apart om te zien! Deze mensen wonen in hele kleine hutjes zonder elektriciteit en stromend water. De afwas en de was moet in de rivier worden gedaan. Op dit dorpje was wel een generator aanwezig maar die was niet voor iedereen te gebruiken. Alle huisjes staan ook kriskras door elkaar. Het is ook zo dat de man een huisje voor de vrouw moet maken en de vrouw moet dan eten koken voor de man en zorgen voor de kinderen. Een man kan ook meerdere vrouwen hebben.
Ik kan gewoon niet beschrijven hoe het is om zo'n dorpje te zien. Het maakt je heel bewust van wat je zelf allemaal hebt en hoe verwend wij eigenlijk zijn. De kinderen kennen hier geen playstation of tablet, de kinderen spelen met een kapotte autoband. Te bizar! Wel heel mooi om een keer gezien te hebben!

De laatste dag hebben we nog kunnen uitrusten op het eiland. In de binnenlanden zijn ze ook heel goed in dammen. We hielden dus hele damcompetities. Helaas bleek Frits heel goed te zijn, daar konden we dus niet van winnen...

Op maandag 21 april gingen we weer terug naar paramaribo. Nog een uur in de boot en 3 uur in de auto. Ik had zo genoten in de jungle. Het is daar zo mooi, dat is niet te beschrijven! De rust ga ik missen maar de drukte van de stad is ook niet verkeerd. Wat een ervaring, i'm a happy girl!

Udenno! (En dan zeggen jullie....)